Wymiana Doświadczeń - marzec

Autor: -
Po moim powrocie z USA zorganizowaliśmy pierwszą w tym roku Wymianę Doświadczeń. Inicjalnie chciałem pokazać Viktorię z monodramem, ale Wojtek Ziółkowski zaproponował "Zemstę" (tylko ten termin mu pasował). I bardzo dobrze się złożyło. Premiera tego spektaklu była taka sobie jeśli chodzi o reakcję widzów. Ale spektakl jest postawiony dość precyzyjnie na aktorów, Wojtek napisał bardzo zgrabny, nośny tekst, oni to dobrze frazują (nie słychać rymu). Ma to ciekawą (choć nieskomplikowaną) konstrukcję - jest tam jedna scena, którą muszę zapamiętać - kiedy wchodzi pijak gdy duch dziewczyny śpiewa - to buduje świetny konflikt - przypomina mi to spektakl Błażeja. Nakładanie dwóch różnych napięć w jednej scenie fascynuje mne ostatnio. Świetny to daje efekt sceniczny. Spektakl był dobrze odebrany, ten teatr się rozwija, coraz więcej precyzji - najsłabiej wychodzi rola Wacława i Rejenta. Pierwszemu brakuje struktury tekstowej, drugiemu wiarygodności. Świetnie niesie ten spektakl zróżnicowanie charakterów postaci. Napięcie całości obniżają sceny z wyżej wymienionymi. Co można z tym zrobić? Myślę, że wyraziściej znaleźć ciało postaci - tam jest taka sugestia, że on ma coś z podrywacza-poety - na tym można by zbudować całość. Chłopak poza tym rwie frazę - tzn nie wie co chce powiedzieć (może nawet nie stawia akcentów logicznych). Drugiemu nie wiem jak pomóc...  Rewelacyjna natomiast rola Papkina (tutaj: Fredka)
Łukasz pokazał premierowo swój spektakl "Za wszelką cenę". Spektakl jest sprawnie zrobiony, niesie spory ładunek emocjonalny, dobrze odpowiada założeniom teatru typu PaT (profilaktyka). Zaskakująco dobrze działa tam jedna scena - ciszy (długiej). Rozumiemy, co odczuwa bohaterka w tej ciszy (a wiec pauza jest skuteczna strukturalnie), do tego jest to silna zmiana rytmiczna - po mocnym uruchomieniu, ta psychologia jest skuteczna. Podobnie jak w pierwszym przypadku - kombinacja groteski z dramatem świetnie działa - uruchamia całość, daje spektaklowi niesienie i wprowadza powietrze. Najsłabszym elementem spektaklu jest... tekst. Podejmowanie decyzji - jako temat, to chyba "grubsza" sprawa. Łukasz wyciągnął z tego ile się dało i poszerzył całość sprytnymi skrótami myślowymi. 
zdjęcia: Radek Osiński, źródło: chojnice.com
oto link do fragmentów video, dzięki uprzejmości chojnicetv
http://www.chojnice.tv/3,1-Kultura_-_Muzyka

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Opowieść Wigilijna" - scenariusz

Autor: -
Obraz
Jestem w trakcie kończenia scenariusza do "Opowieści wigilijnej". W zasadzie pomysł, żeby akurat to zrobić zrodził się jakby mechanicznie - to znaczy potrzebne było "coś" świątecznego. Początkowo chciałem obsadzić Łukasza jako Scrooge'a, ale im dłużej myślałem o treści, tym bardziej przekonywałem się, że ja powinienem to zagrać. Nastrój postaci jest zbliżony do mojego ogólnego nastroju. Scrooge jest depresyjnym, "ciemno" myślącym, racjonalistą - przynajmniej na początku.  Ot powstałby spektakl dla dzieci i dorosłych.  Wczoraj doszedłem do sceny, kiedy bohatera odwiedza pierwszy duch - przeszłości. I jakby mnie piorun strzelił. Jednak nie ma przypadku (tekst wybrał mnie ;) ) - wzruszyłem się, kiedy postać wróciła do swojej przeszłości. To dla aktora oznacza, że jest szansa uzyskać jakiś rodzaj prawdy. Wiem, czego się będę w tych scenach chwytać. Nabiera to dla mnie od razu innego sensu.  Co do tematu samego tekstu - już od długiego czasu zastan...
Czytaj więcej

Agent - Ostatnia prosta

Autor: -
Obraz
Jestem już na ostatniej prostej pisania trzeciej części Agenta Kota. "Agent Kot kontra cały świat". Na razie traktuje to jak strumień świadomości - po prostu piszę. Kiedy skończę całość (estymuje, że za tydzień), dopiero wtedy zacznę dokonywać poprawek.  Dość długo trwało zanim wpadłem na "właściwy" koncept, ale kiedy już mi się to ułożyło w głowie, to idzie to bardzo sprawnie.  Jak zwykle najlepsze historie piszę, kiedy jest ona mi bliska. Opowiadanie wchodzi na inny poziom abstrakcji. Najgorzej natomiast, kiedy włącza mi się "edukator", ale na szczęście to już się wydarza rzadko.  Wymyśliłem wczoraj finał. Po prostu sam "przyszedł" do mnie. Powiedział "dzień dobry, Grzegorz, dlaczego wcześniej na mnie nie wpadłeś!". A wydaje się to takie oczywiste, że właśnie tak powinna się zakończyć trylogia o Agencie Kocie.  Kiedy pisałem Basię, nie myślałem o tym, żeby to była dobra książka. Przy tej części zależy mi bardzo, i nie wiem, czy to się...
Czytaj więcej

Charytatywnie. Sensownie. I na spokojnie.

Autor: -
Obraz
To, że trzeba robić tyle dobrego, ile się da - nie mam wątpliwości. Skoro mamy taki zespół, który rozumie potrzebę działania, to po prostu działajmy. Mi też daje to siłę. Sporo było już tego działania.  Tydzień temu zagraliśmy "Komu Piosenkę". Spektakl był (moim zdaniem) wyjątkowo udany - z jednej przyczyny - rozwija się to w aktorze (i nie idzie w złą stronę).  Ja już (prawie) nie ingeruję. Zapytałem aktorów o jedną rzecz - "czego chcesz od swojej roli i od siebie dziś". I faktycznie widziałem (słyszałem) poszukiwania prawdy w emocjach.  Dużym zaskoczeniem okazała się nowa Szuja. Na próbach poszukiwała siebie w tym. Ja tak naprawdę niewiele zrobiłem - podałem jej tylko przebieg dramaturgiczny, ona dopełniła resztę doskonale. Na tyle doskonale, że (uwaga!) przy brawach widownia krzyczała "SZUJA SZUJA". (Ze sceny skomentowałem, że to negatywne słowo, jeszcze nigdy nie miało tak pozytywnego wydźwięku).  Było naprawdę ciekawie. Trzeba to pokazywać jeszcze. Al...
Czytaj więcej