AKTUALIZACJA - myślenie kompozycyjne

Autor: -
Z powodu sprawności aktorów trzeba wejść na wyższy poziom pracy. Zająć się świadomością kompozycyjną aktorów. Zawsze mi się wydawało, że to może ich usztywnić. I tak właśnie jest z trzymaniem się jednej "melodii". Jednak podczas pracy za mało czasu spędzamy nad samą kompozycją ala partyturą muzyczną. To wiele zmienia. "Jest z czego brać" jak to się w fachu mówi.
Obecnie pracuję nad świadomością aktorów dotyczącą dwóch aspektów technicznych. (Jeszcze raz podkreślam, że najpierw trzeba opanować otwartość emocjonalną, i podstawowe zasady logiki). Tempo i natężenie. Każdy fragment można tak potraktować - nie poddając się pauzom według logiki życia, tylko konstruując wypowiedź według logiki sztuki - tzn biorąc pod uwagę, że ktoś tego słucha - żeby usłyszeć sprawy interpretacyjnie najważniejsze wykonawca musi dokonać kontrastywnych zabiegów w kompozycji, żeby "wyciągnąć" sensy. Sensy można wyciągnąć nie tylko poprzez pauzę, ale głównie poprzez kontrast. Jeśli fragment podawany jest szybko, a zaraz będzie informacja istotna (tzn istotniejsza niż poprzednie/następne) pauza/wolniejszy rytm/sposób podawania tekstu "wyciągnie" nam ten sens. Ale też odwrotnie jeśli fragment podawany jest wolno, a sprawy istotne podamy szybko - to ten kontrast zadziała podobnie - "uwypukli" informację.
Myślenie kompozycyjne też jest zabiegiem interpretacyjnym - nie służy wyłącznie atrakcyjności - choć "na pierwszy rzut oka" tak właśnie działa - nadaje tekstowi strukturę, przyjemniej się słucha, można powiedzieć "łatwiej".
Z Błażejem obecnie powoli konstruujemy szkielet rytmiczny spektaklu. I już wiemy, że początek - trzy pierwsze sekwencje - są źle złożone. Pierwsza i trzeci są identyczne. Zadaniem początku jest rozluźnienie widza. Pierwsza sekwencja nieźle może spełniać takie zadanie, ale trzecia powiela ten schemat i bardzo spłyca wykonanie aktora.
Co do usztywnienia:
czy przygotowana struktura może skostnieć? bez wątpienia. Lepiej dbać o świeżość myślenia aktora (reagowanie tu i teraz), ALE aktor musi wyrabiać w sobie ucho muzyczne, żeby przyswoić to narzędzie jakim jest myślenie kompozycyjne (łącznie z umiejętnością dialogowania - akcja/reakcja). Tzn podczas spektaklu (lub jeszcze w pracy nad nim) świadomie różnicować co się dzieje kompozycyjnie. Szczególnie jest to ważne w takich naszych spektaklach, które są postawione na aktora - "Dziecko dla początkujących", "Bądź ze mną. Jestem" (!), początek "Romeo i". W spektaklach dość rozbudowanych obrazem ("Versus", "Dzieło Sztuki", "Belfer#SHOW") to sprawia wrażenie mniej istotne, bo aktor jest "broniony" porządną strukturą teatralną ergo więcej mu wolno.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Opowieść Wigilijna" - scenariusz

Autor: -
Obraz
Jestem w trakcie kończenia scenariusza do "Opowieści wigilijnej". W zasadzie pomysł, żeby akurat to zrobić zrodził się jakby mechanicznie - to znaczy potrzebne było "coś" świątecznego. Początkowo chciałem obsadzić Łukasza jako Scrooge'a, ale im dłużej myślałem o treści, tym bardziej przekonywałem się, że ja powinienem to zagrać. Nastrój postaci jest zbliżony do mojego ogólnego nastroju. Scrooge jest depresyjnym, "ciemno" myślącym, racjonalistą - przynajmniej na początku.  Ot powstałby spektakl dla dzieci i dorosłych.  Wczoraj doszedłem do sceny, kiedy bohatera odwiedza pierwszy duch - przeszłości. I jakby mnie piorun strzelił. Jednak nie ma przypadku (tekst wybrał mnie ;) ) - wzruszyłem się, kiedy postać wróciła do swojej przeszłości. To dla aktora oznacza, że jest szansa uzyskać jakiś rodzaj prawdy. Wiem, czego się będę w tych scenach chwytać. Nabiera to dla mnie od razu innego sensu.  Co do tematu samego tekstu - już od długiego czasu zastan...
Czytaj więcej

Agent - Ostatnia prosta

Autor: -
Obraz
Jestem już na ostatniej prostej pisania trzeciej części Agenta Kota. "Agent Kot kontra cały świat". Na razie traktuje to jak strumień świadomości - po prostu piszę. Kiedy skończę całość (estymuje, że za tydzień), dopiero wtedy zacznę dokonywać poprawek.  Dość długo trwało zanim wpadłem na "właściwy" koncept, ale kiedy już mi się to ułożyło w głowie, to idzie to bardzo sprawnie.  Jak zwykle najlepsze historie piszę, kiedy jest ona mi bliska. Opowiadanie wchodzi na inny poziom abstrakcji. Najgorzej natomiast, kiedy włącza mi się "edukator", ale na szczęście to już się wydarza rzadko.  Wymyśliłem wczoraj finał. Po prostu sam "przyszedł" do mnie. Powiedział "dzień dobry, Grzegorz, dlaczego wcześniej na mnie nie wpadłeś!". A wydaje się to takie oczywiste, że właśnie tak powinna się zakończyć trylogia o Agencie Kocie.  Kiedy pisałem Basię, nie myślałem o tym, żeby to była dobra książka. Przy tej części zależy mi bardzo, i nie wiem, czy to się...
Czytaj więcej

Charytatywnie. Sensownie. I na spokojnie.

Autor: -
Obraz
To, że trzeba robić tyle dobrego, ile się da - nie mam wątpliwości. Skoro mamy taki zespół, który rozumie potrzebę działania, to po prostu działajmy. Mi też daje to siłę. Sporo było już tego działania.  Tydzień temu zagraliśmy "Komu Piosenkę". Spektakl był (moim zdaniem) wyjątkowo udany - z jednej przyczyny - rozwija się to w aktorze (i nie idzie w złą stronę).  Ja już (prawie) nie ingeruję. Zapytałem aktorów o jedną rzecz - "czego chcesz od swojej roli i od siebie dziś". I faktycznie widziałem (słyszałem) poszukiwania prawdy w emocjach.  Dużym zaskoczeniem okazała się nowa Szuja. Na próbach poszukiwała siebie w tym. Ja tak naprawdę niewiele zrobiłem - podałem jej tylko przebieg dramaturgiczny, ona dopełniła resztę doskonale. Na tyle doskonale, że (uwaga!) przy brawach widownia krzyczała "SZUJA SZUJA". (Ze sceny skomentowałem, że to negatywne słowo, jeszcze nigdy nie miało tak pozytywnego wydźwięku).  Było naprawdę ciekawie. Trzeba to pokazywać jeszcze. Al...
Czytaj więcej