Sklepy Cynamonowe - powrót

"Demiurgos - mówił mój ojciec - nie posiadł monopolu na tworzenie - tworzenie jest przywilejem wszystkich duchów. Materii dana jest nieskończona płodność, niewyczerpana moc życiowa i zarazem uwodna siła pokusy, która nas

nęci do formowania. W głębi materii kształtują się niewyraźne uśmiechy, zawiązują się napięcia, zgęszczają się próby kształtów.

Cała materia faluje od nieskończonych możliwości, które przez nią przechodzą mdłymi dreszczami. Czekając na ożywcze tchnienie ducha, przelewa się ona w sobie bez końca, kusi tysiącem słodkich okrąglizn i miękkości, które z siebie w ślepych rojeniach wymajacza.

Pozbawiona własnej inicjatywy, lubieżnie podatna, po kobiecemu plastyczna, uległa wobec wszystkich impulsów - stanowi ona teren wyjęty spod prawa, otwarty dla wszelkiego rodzaju szarlatanerii i dyletantyzmów, domenę wszelkich nadużyć i wątpliwych manipulacji demiurgicznych. Materia jest najbierniejszą i najbezbronniejszą istotą w kosmosie. Każdy może ją ugniatać, formować, każdemu jest posłuszna. Wszystkie organizacje materii są nietrwałe i luźne, łatwe do uwstecznienia i rozwiązania. Nie ma żadnego zła w redukcji życia do form innych i nowych. Zabójstwo nie jest grzechem. Jest ono nieraz koniecznym gwałtem wobecopornych i skostniałych form bytu, które przestały być zajmujące. W interesie ciekawego i ważnego eksperymentu może ono nawet stanowić zasługę. Tu jest punkt wyjścia dla nowej apologii sadyzmu."

 

 ...

 

"Kto wie - mówił - ile jest cierpiących, okaleczonych, fragmentarycznych postaci życia, jak sztucznie sklecone, gwoździami na gwałt zbite życie szaf i stołów, ukrzyżowanego drzewa, cichych męczenników okrutnej pomysłowości ludzkiej. Straszliwe transplantacje obcych i nienawidzących się ras drzewa, skucie ich w jedną nieszczęśliwą osobowość." 

 

Wróciłem do tego przypadkowo. Ile tu jest skutecznych obrazowych metafor. Jak to mnie uruchamia językowo. Każe się zastanowić nad słowem, zdaniem. Jakąż autor ma lekkość i nienachalną mądrość.  Nie mogłem (nie mogę) przebrnąć przez Invisible Man Wellsa. Brakuje tam konfliktu, posuwania akcji, albo najnormalniej w świecie się nudzę. Temat wydaje się fascynujący. Problem niewidzialności. Niby to cecha superbohatera, a jednak większość z nas chce być zauważona. Mógłbym spróbować zbudować sceniczną wersję, ale na pewno nie na podstawie tej książki. Ciekawym jak można przełożyć na scenę Sklepy. Czy można? Jak? O czym? Kilka razy robił to teatr lalek, a dramatyczny?