I dzień Kwietniowych

Autor: -
Publiczność dziś nie słuchała zbyt intensywnie. Tylu ciekawych wykonawców.
Większość wykonuje, ale nie myśli co wykonuje. Ten "sukces" wydarza się przed wykonaniem, bo interpretacji nie da się oszukać. Po dogłębnej interpretacji wykonanie pieczętuje "sukces". dla mnie nie sukces tylko bycie w sztuce.
Dziś słyszałem Julię i Viktorię. Julia potrzebuje tutoringu. Wszystko niby w porządku, ale to nie to. Jeszcze... (nie przemyślane; i zbyt zachowawcze, choć brzmi dobrze)
Viktoria natomiast była niesamowita. Dlaczego? Czy to jest mierzalne? Czy obiektywne?
Po pierwsze b.dobra interpretacja, czego się zawsze już po niej spodziewam, ale wykonanie. Świadome, aktywne, zmieniając nastroje. Tego się nie da zrobić, to trzeba puścić, żeby przeżyć. Poddać się tematowi. wtedy wszelkie techniczne sprawy przestają mieć znaczenie. Nie jak to brzmi. Tylko co recytator ma do powiedzenia. Nie chciałbym z nią współzawodniczyć, bo bym przegrał, gdybym się nie postarał być prawdziwym. Czysta przyjemność. Aż niemożliwe. Jutro (we własne urodziny) będę oglądał wszystkich (dziś miałem zajęcia).... i jestem bardzo ciekaw... bardzo... nie wydaje mi się, żeby można było lepiej... ale słyszałem Nickę na OKR'ze. Jak K.P się też wczuje to ją stać na bardzo dużo. Wszystkie teksty, które one "robią" są super trudne (muszą być dla rozwoju).
Większość uczestników mi się jakoś "podoba", ale wadzi sposób interpretacji. Wykonanie im odważniejsze, tym lepsze, ale interpretacja leży jeśli chodzi o to co słyszałem. 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Opowieść Wigilijna" - scenariusz

Autor: -
Obraz
Jestem w trakcie kończenia scenariusza do "Opowieści wigilijnej". W zasadzie pomysł, żeby akurat to zrobić zrodził się jakby mechanicznie - to znaczy potrzebne było "coś" świątecznego. Początkowo chciałem obsadzić Łukasza jako Scrooge'a, ale im dłużej myślałem o treści, tym bardziej przekonywałem się, że ja powinienem to zagrać. Nastrój postaci jest zbliżony do mojego ogólnego nastroju. Scrooge jest depresyjnym, "ciemno" myślącym, racjonalistą - przynajmniej na początku.  Ot powstałby spektakl dla dzieci i dorosłych.  Wczoraj doszedłem do sceny, kiedy bohatera odwiedza pierwszy duch - przeszłości. I jakby mnie piorun strzelił. Jednak nie ma przypadku (tekst wybrał mnie ;) ) - wzruszyłem się, kiedy postać wróciła do swojej przeszłości. To dla aktora oznacza, że jest szansa uzyskać jakiś rodzaj prawdy. Wiem, czego się będę w tych scenach chwytać. Nabiera to dla mnie od razu innego sensu.  Co do tematu samego tekstu - już od długiego czasu zastan...
Czytaj więcej

Agent - Ostatnia prosta

Autor: -
Obraz
Jestem już na ostatniej prostej pisania trzeciej części Agenta Kota. "Agent Kot kontra cały świat". Na razie traktuje to jak strumień świadomości - po prostu piszę. Kiedy skończę całość (estymuje, że za tydzień), dopiero wtedy zacznę dokonywać poprawek.  Dość długo trwało zanim wpadłem na "właściwy" koncept, ale kiedy już mi się to ułożyło w głowie, to idzie to bardzo sprawnie.  Jak zwykle najlepsze historie piszę, kiedy jest ona mi bliska. Opowiadanie wchodzi na inny poziom abstrakcji. Najgorzej natomiast, kiedy włącza mi się "edukator", ale na szczęście to już się wydarza rzadko.  Wymyśliłem wczoraj finał. Po prostu sam "przyszedł" do mnie. Powiedział "dzień dobry, Grzegorz, dlaczego wcześniej na mnie nie wpadłeś!". A wydaje się to takie oczywiste, że właśnie tak powinna się zakończyć trylogia o Agencie Kocie.  Kiedy pisałem Basię, nie myślałem o tym, żeby to była dobra książka. Przy tej części zależy mi bardzo, i nie wiem, czy to się...
Czytaj więcej

Charytatywnie. Sensownie. I na spokojnie.

Autor: -
Obraz
To, że trzeba robić tyle dobrego, ile się da - nie mam wątpliwości. Skoro mamy taki zespół, który rozumie potrzebę działania, to po prostu działajmy. Mi też daje to siłę. Sporo było już tego działania.  Tydzień temu zagraliśmy "Komu Piosenkę". Spektakl był (moim zdaniem) wyjątkowo udany - z jednej przyczyny - rozwija się to w aktorze (i nie idzie w złą stronę).  Ja już (prawie) nie ingeruję. Zapytałem aktorów o jedną rzecz - "czego chcesz od swojej roli i od siebie dziś". I faktycznie widziałem (słyszałem) poszukiwania prawdy w emocjach.  Dużym zaskoczeniem okazała się nowa Szuja. Na próbach poszukiwała siebie w tym. Ja tak naprawdę niewiele zrobiłem - podałem jej tylko przebieg dramaturgiczny, ona dopełniła resztę doskonale. Na tyle doskonale, że (uwaga!) przy brawach widownia krzyczała "SZUJA SZUJA". (Ze sceny skomentowałem, że to negatywne słowo, jeszcze nigdy nie miało tak pozytywnego wydźwięku).  Było naprawdę ciekawie. Trzeba to pokazywać jeszcze. Al...
Czytaj więcej