Śmierć... lub Koniec

Autor: -

Kiedy zespół dobry, to można poszerzać spektrum języka spektaklu. Szukać rozwiązań. Boże, jaka dobra była to próba... realizuje się wszystko w obrazach i dobrze podawanym tekście. Jeszcze jak ich trochę poniesie. W czwartek dokończymy i utrwalimy. Dokładność i dbałość jest wspaniała. I jeszcze jedna prawda: gdyby nie oni, to by nie było na taką pracę szans.
Spektakl jest pomysłowy, ale też bardzo konsekwentny. Temat ekstrapoluje na prowadzenie tematu "wobec widza". Raczej dobre są zadania aktorskie oprócz dwóch, które muszę przemyśleć. Większość jest wyzwaniem. Jeszcze trzeba pogłębić "wniknięcie" aktorów w środek, ale to się zrobi jak będą grali całość. Obiecujące. Może widzowi też sprawi tyle przyjemności, ile nam.
Wiem, że jest to przygotowanie do Belfra. Muszę tak stawiać zadania, żeby były trudniejsze do realizacji. Żeby się aktorzy rozwinęli jeszcze przed tą pracą.
Finalizować i pokazywać. Po Heysel w Koninie przyjętym owacją na stojąco (?) już czuję, że to już koniec rozwoju tego spektaklu. Swoje zrobił. Paradoksalnie bardzo rozwinął (piszę paradoksalnie, bo tam nie wiele jest do grania niby). I już wystarczy. (chyba też czuję taką atmosferę zmęczenia tym w zespole). Czekałem na Lukasza, aż dojdzie do prawdy w piłkarzu i doszedł, choć inną drogą ("Bądź ze mną").

Popularne posty z tego bloga

"Opowieść Wigilijna" - scenariusz

Autor: -
Obraz
Jestem w trakcie kończenia scenariusza do "Opowieści wigilijnej". W zasadzie pomysł, żeby akurat to zrobić zrodził się jakby mechanicznie - to znaczy potrzebne było "coś" świątecznego. Początkowo chciałem obsadzić Łukasza jako Scrooge'a, ale im dłużej myślałem o treści, tym bardziej przekonywałem się, że ja powinienem to zagrać. Nastrój postaci jest zbliżony do mojego ogólnego nastroju. Scrooge jest depresyjnym, "ciemno" myślącym, racjonalistą - przynajmniej na początku.  Ot powstałby spektakl dla dzieci i dorosłych.  Wczoraj doszedłem do sceny, kiedy bohatera odwiedza pierwszy duch - przeszłości. I jakby mnie piorun strzelił. Jednak nie ma przypadku (tekst wybrał mnie ;) ) - wzruszyłem się, kiedy postać wróciła do swojej przeszłości. To dla aktora oznacza, że jest szansa uzyskać jakiś rodzaj prawdy. Wiem, czego się będę w tych scenach chwytać. Nabiera to dla mnie od razu innego sensu.  Co do tematu samego tekstu - już od długiego czasu zastan
Czytaj więcej

"Barbie" - myśli - AKTUALIZACJA

Autor: -
Obraz
Napisałem posta - wszystko mi się skasowało... Może po prostu to nie było nic sensownego.  Z tego, co napisałem zostawię jedną refleksję: jest tam taka scena, kiedy Ken już ustanowił patriarchat, i agresywnie artykułuje "nowy świat" wobec Barbie. I nagle podczas tej tyrady patrzy na nią - i jest tam dużo bólu. Uwielbiam takie nieoczywiste rozwiązania.  Cwaniak nazwie to po prostu "kontrą" (tak to się nazywa w teatrze), ale ktoś ten moment zaprojektował w scenariuszu - można było to spokojnie ominąć, a jednak Ken dzięki takim rozwiązaniom jest ciągle wielowymiarowy. Imponuje mi taki język filmu/teatru.  PS. Nie jest to film dla dzieci.
Czytaj więcej

Prace nowe - Bestia

Autor: -
Obraz
Obecnie pracuję nad trzema projektami teatralnymi - każdy z nich inny i każdy stawia jakieś ciekawe wyzwanie. Niektóre bardzo dla mnie trudne (praca nad monodramem).  Opiszę je po kolei w kolejnych postach.  Dziś skupię się na opisie nowej wersji "Władcy Much" - pod tytułem "Zwierz wychodzi z głębi". Robiłem ten spektakl - jego niemiecką wersję - w Amberg - w 8 dni (!). Wyszło bardzo dobrze. Recenzje były ekstatyczne (choć oczywiście były tam błędy moje i aktorów).  Kiedy Ada stwierdziła, że nie może prowadzić drugiej grupy dzieci, zaproponowała mi, żebym ja zrobił z nimi jeden projekt teatralny, "a potem zobaczymy". Pomyślałem, że mogę zrobić (porządną - czytaj w dłuższym okresie zrobioną) wersję "Władcy Much" z innymi rozwiązaniami teatralnymi. Dłubię w tym tekście dość głęboko. Chyba dopiero od wczoraj jestem zadowolony z obecnej wersji scenariusza.  Trzymam się tematu - "co by było gdyby nie było rodziców" i "jacy ci rodzice wł
Czytaj więcej