H Y M N - pierwszy uliczny

Autor: -


"Hymn" czy jak go zwaliśmy przed "Ego" był całkiem niezły. Najbardziej cieszy wysoka jakość grania tego. Teraz trzeba dać aktorom szansę, pogłębienia tego. Wejścia w bardziej stałą emocję. W każdym razie ten eksperyment uliczny zaliczam do udanych. Nauczyło mnie to wiele. Po pierwsze obraz. Po drugie zaufanie do plastyki. Po trzecie i może najważniejsze o czym muszę się przekonywać zawsze na nowo: że to w zamyśle pierwotnym musi o czymś istotnym być, a potem to wyjdzie.  Zachwycająca była gotowość młodych. Nie wszystko wyszło, ale to już są drobiazgi. Faktycznie przez ostatnie cztery dni bardzo byłem drobiazgowy. Genialna niosąca ten spektakl muzyka Anatola Glasera. i pomysły plastyczne Wandy. Dziś słyszałem, że nie wszyscy zrozumieli o co kaman, choć jestem tym faktem zaskoczony, bo to prawie łopatologiczne według mnie, ale może ja za dużo o tym wiem. Maria napisała tak jak spektakl prowadzi. Teraz tylko dalej grać. a w wakacje jeszcze chciałbym przynajmniej jedną (choć myślę że więcej rzeczy przygotować na sezon). Faktycznie zajęło to nam trzy tygodnie plus moje przygotowania wcześniej, które zabierają dużo czasu. Ale szybko pracujemy na scenie. Pierwszy spektakl uliczny - super. Z góry wiedziałem, że to będzie "jakieś", bo 1. konflikt był silny. 2. wymyśliłem sobie fabułę, żeby manipulować nastrojami. 3. jest to o czymś współcześnie rozumianym (problemie) 4. Bardzo to różnorodne w obrazie. Jakaś pani podeszła po spektaklu i powiedziała, że świat już po tym spektaklu nie bedzie taki sam. na początku nie doszło do mnie. To miłe, że kogoś to obchodziło. Tak naprawdę. A nie tylko jako "dobry" spektakl. 
zdjęcia: Daniel Frymark
Jak patrzę na zdjęcia myślę, że to bardzo widowiskowe. Atrakcyjne. Czyli, że mogę...

Popularne posty z tego bloga

"Opowieść Wigilijna" - scenariusz

Autor: -
Obraz
Jestem w trakcie kończenia scenariusza do "Opowieści wigilijnej". W zasadzie pomysł, żeby akurat to zrobić zrodził się jakby mechanicznie - to znaczy potrzebne było "coś" świątecznego. Początkowo chciałem obsadzić Łukasza jako Scrooge'a, ale im dłużej myślałem o treści, tym bardziej przekonywałem się, że ja powinienem to zagrać. Nastrój postaci jest zbliżony do mojego ogólnego nastroju. Scrooge jest depresyjnym, "ciemno" myślącym, racjonalistą - przynajmniej na początku.  Ot powstałby spektakl dla dzieci i dorosłych.  Wczoraj doszedłem do sceny, kiedy bohatera odwiedza pierwszy duch - przeszłości. I jakby mnie piorun strzelił. Jednak nie ma przypadku (tekst wybrał mnie ;) ) - wzruszyłem się, kiedy postać wróciła do swojej przeszłości. To dla aktora oznacza, że jest szansa uzyskać jakiś rodzaj prawdy. Wiem, czego się będę w tych scenach chwytać. Nabiera to dla mnie od razu innego sensu.  Co do tematu samego tekstu - już od długiego czasu zastan...
Czytaj więcej

Agent - Ostatnia prosta

Autor: -
Obraz
Jestem już na ostatniej prostej pisania trzeciej części Agenta Kota. "Agent Kot kontra cały świat". Na razie traktuje to jak strumień świadomości - po prostu piszę. Kiedy skończę całość (estymuje, że za tydzień), dopiero wtedy zacznę dokonywać poprawek.  Dość długo trwało zanim wpadłem na "właściwy" koncept, ale kiedy już mi się to ułożyło w głowie, to idzie to bardzo sprawnie.  Jak zwykle najlepsze historie piszę, kiedy jest ona mi bliska. Opowiadanie wchodzi na inny poziom abstrakcji. Najgorzej natomiast, kiedy włącza mi się "edukator", ale na szczęście to już się wydarza rzadko.  Wymyśliłem wczoraj finał. Po prostu sam "przyszedł" do mnie. Powiedział "dzień dobry, Grzegorz, dlaczego wcześniej na mnie nie wpadłeś!". A wydaje się to takie oczywiste, że właśnie tak powinna się zakończyć trylogia o Agencie Kocie.  Kiedy pisałem Basię, nie myślałem o tym, żeby to była dobra książka. Przy tej części zależy mi bardzo, i nie wiem, czy to się...
Czytaj więcej

Charytatywnie. Sensownie. I na spokojnie.

Autor: -
Obraz
To, że trzeba robić tyle dobrego, ile się da - nie mam wątpliwości. Skoro mamy taki zespół, który rozumie potrzebę działania, to po prostu działajmy. Mi też daje to siłę. Sporo było już tego działania.  Tydzień temu zagraliśmy "Komu Piosenkę". Spektakl był (moim zdaniem) wyjątkowo udany - z jednej przyczyny - rozwija się to w aktorze (i nie idzie w złą stronę).  Ja już (prawie) nie ingeruję. Zapytałem aktorów o jedną rzecz - "czego chcesz od swojej roli i od siebie dziś". I faktycznie widziałem (słyszałem) poszukiwania prawdy w emocjach.  Dużym zaskoczeniem okazała się nowa Szuja. Na próbach poszukiwała siebie w tym. Ja tak naprawdę niewiele zrobiłem - podałem jej tylko przebieg dramaturgiczny, ona dopełniła resztę doskonale. Na tyle doskonale, że (uwaga!) przy brawach widownia krzyczała "SZUJA SZUJA". (Ze sceny skomentowałem, że to negatywne słowo, jeszcze nigdy nie miało tak pozytywnego wydźwięku).  Było naprawdę ciekawie. Trzeba to pokazywać jeszcze. Al...
Czytaj więcej