... 90 km do Bydgoszczy z prof.Bielunasem

Autor: -

Spektakl gotowy. I finał. Nie będę się juz zastanawiał czy lepiej jest czy gorzej. Jest Tak. Do tego gdzie kucharek 6... i tak dalej.
Chłopcy bardzo dobrze. Łukasz zaskakująco szeroko. Można się go przestraszyć. Takiego go nie znałem. (Przypomina mi się refleksja Brook'a kiedy robił film). Do tego chłopcy zaufali profesorowi, a ja dzięki temu mogę teraz pracować z nimi nad rzeczami, o których milczę.
Wiem doskonale w która stronę należy ich prowadzić. Łukaszowi już wiele chyba nie będę umiał zaproponować w dalszych spektaklach. Jest chyba na moim poziomie i ja już na razie więcej nie umiem. Choć wyczuwam różnicę w umiejętności prowadzenia emocji - konkretnie różnicowania natężeń i mozliwości tonacyjnych. No i kopiowania innych postaci. (czy może cos tam jeszcze jest! :)
Profesor chyba jest zaskoczony poziomem aktorskim. To fajne. 
Natomiast rozmowa w drodze do Bydgoszczy była najważniejsza rozmową, jaką odbyłem ostatnio o teatrze.

- język artystyczny (nie rzeczywistość; kompozycja)
- ostrość języka

- nie podawać się emocji, którą widz już ma
- nie obserwator, a uczestnik
- katharsis - to głębsze zrozumienie egzystencji
- reżyser z bólu
- aktor - nauka emocji w pełnej szerokości (jednak!) i gotowości

zdjęcie: z prób u nas; z kamery

Popularne posty z tego bloga

"Opowieść Wigilijna" - scenariusz

Autor: -
Obraz
Jestem w trakcie kończenia scenariusza do "Opowieści wigilijnej". W zasadzie pomysł, żeby akurat to zrobić zrodził się jakby mechanicznie - to znaczy potrzebne było "coś" świątecznego. Początkowo chciałem obsadzić Łukasza jako Scrooge'a, ale im dłużej myślałem o treści, tym bardziej przekonywałem się, że ja powinienem to zagrać. Nastrój postaci jest zbliżony do mojego ogólnego nastroju. Scrooge jest depresyjnym, "ciemno" myślącym, racjonalistą - przynajmniej na początku.  Ot powstałby spektakl dla dzieci i dorosłych.  Wczoraj doszedłem do sceny, kiedy bohatera odwiedza pierwszy duch - przeszłości. I jakby mnie piorun strzelił. Jednak nie ma przypadku (tekst wybrał mnie ;) ) - wzruszyłem się, kiedy postać wróciła do swojej przeszłości. To dla aktora oznacza, że jest szansa uzyskać jakiś rodzaj prawdy. Wiem, czego się będę w tych scenach chwytać. Nabiera to dla mnie od razu innego sensu.  Co do tematu samego tekstu - już od długiego czasu zastan
Czytaj więcej

"Barbie" - myśli - AKTUALIZACJA

Autor: -
Obraz
Napisałem posta - wszystko mi się skasowało... Może po prostu to nie było nic sensownego.  Z tego, co napisałem zostawię jedną refleksję: jest tam taka scena, kiedy Ken już ustanowił patriarchat, i agresywnie artykułuje "nowy świat" wobec Barbie. I nagle podczas tej tyrady patrzy na nią - i jest tam dużo bólu. Uwielbiam takie nieoczywiste rozwiązania.  Cwaniak nazwie to po prostu "kontrą" (tak to się nazywa w teatrze), ale ktoś ten moment zaprojektował w scenariuszu - można było to spokojnie ominąć, a jednak Ken dzięki takim rozwiązaniom jest ciągle wielowymiarowy. Imponuje mi taki język filmu/teatru.  PS. Nie jest to film dla dzieci.
Czytaj więcej

Prace nowe - Bestia

Autor: -
Obraz
Obecnie pracuję nad trzema projektami teatralnymi - każdy z nich inny i każdy stawia jakieś ciekawe wyzwanie. Niektóre bardzo dla mnie trudne (praca nad monodramem).  Opiszę je po kolei w kolejnych postach.  Dziś skupię się na opisie nowej wersji "Władcy Much" - pod tytułem "Zwierz wychodzi z głębi". Robiłem ten spektakl - jego niemiecką wersję - w Amberg - w 8 dni (!). Wyszło bardzo dobrze. Recenzje były ekstatyczne (choć oczywiście były tam błędy moje i aktorów).  Kiedy Ada stwierdziła, że nie może prowadzić drugiej grupy dzieci, zaproponowała mi, żebym ja zrobił z nimi jeden projekt teatralny, "a potem zobaczymy". Pomyślałem, że mogę zrobić (porządną - czytaj w dłuższym okresie zrobioną) wersję "Władcy Much" z innymi rozwiązaniami teatralnymi. Dłubię w tym tekście dość głęboko. Chyba dopiero od wczoraj jestem zadowolony z obecnej wersji scenariusza.  Trzymam się tematu - "co by było gdyby nie było rodziców" i "jacy ci rodzice wł
Czytaj więcej