Cały Świat Jest Sceną

To mnie definiuje całkowicie emocjonalnie. Od teatru chce emocji, ważnych tematów. Nie bezmyślnego przypodobywania się widzowi.  (thank you DeWayne for showing this to me)

Od jakiegoś czasu męczyłem się z dość ciekawym materiałem - wiedziałem, że chce to zrobić w teatrze - ale bardziej podświadomie. Nie wiedziałem po co to robię. Nie wiedziałem nawet, dlaczego mnie tak ten materiał przyciąga.  Na kursie psychologii twórczości nauczyłem się czym jest twórczość "latentna" i tym razem dałem temu znowu szansę. Krótko mówiąc stworzyłem scenariusz pod kątem logiki przebiegu i sprawnej dramaturgii (sprawnej w rozumieniu moim, nie znaczy że obiektywnie sprawnej), ale nie zastanawiałem się głęboko nad sensem. Zazwyczaj pierwsze nad czym się pochylam, to "po co" robię spektakl. A tu jakby odwrotnie - jest tekst - po prostu ciekawy - ale miałem ogromny dystans.   Po kilku dniach przyszło do mnie niespodziewanie "po co" to zrobić. To swoją drogą (nie odkrywcze, ale) jest bardzo ciekawe, że o pomysłach nie trzeba myśleć tylko "intelektualnie", ale można nagle "wymyślić" - i jest to - powiedzmy - poza świadomością.  Te...