My, Naród

Autor: -

Jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki Jill Lepore. Czytam ją po raz drugi (z rzędu), żeby lepiej przyswoić historię USA, która zawsze mnie interesowała. Spędziłem w Stanach trochę czasu - w różnych moementach historii "najpotężniejszego" kraju. Ten "potężny" kraj zaczyna mieć (sic!) gliniane nogi. 

Autorka w doskonały sposób uświadamia czytelnikom, że mechanizmy, które rządzą światem polegają zawsze na tym samym - dbaniem o własny interes, który najczęściej stoi w sprzeczności z interesami "tych drugich".  

Śmiało można powiedzieć, że była ogromna szansa, żeby niewolnictwo skończyło się w momencie podpisania konstytucji (a nawet wcześniej), ale na drodze stanęły partykularne interesy. Ta skala makro, zaryzykowałbym stwierdzenie odnosi się też do mechanizmów w skali mikro człowieka (wliczam siebie). 

90-letni bohater książki Anthonego de Mello "Przebudzenie" mówi "całe życie się myliłem" - okrutne przyznanie się do porażki, choć jednocześnie ilu z nas potrafi to powiedzieć. (albo czy warto w ogóle to mówić - może trzeba rozpychać się łokciami, relatywizować rzeczywistość, aż osiągnie się "swoje", bo "swoje" jest najważniejsze.  Zdaje się, że patrząc przez pryzmat historii przyznających otwarcie "omylność" jest garstka. 

Autorka pisze: (parafraza) "Jaka siła powstrzymuje dobrych ludzi przed czynieniem zła? Uczciwość, charakter, religia - na nich jak dowodzi historia nie można polegać". To zdanie mnie poraża. Więc czym się kierować? Schopenhauer miał rację? 





Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Opowieść Wigilijna" - scenariusz

Autor: -
Obraz
Jestem w trakcie kończenia scenariusza do "Opowieści wigilijnej". W zasadzie pomysł, żeby akurat to zrobić zrodził się jakby mechanicznie - to znaczy potrzebne było "coś" świątecznego. Początkowo chciałem obsadzić Łukasza jako Scrooge'a, ale im dłużej myślałem o treści, tym bardziej przekonywałem się, że ja powinienem to zagrać. Nastrój postaci jest zbliżony do mojego ogólnego nastroju. Scrooge jest depresyjnym, "ciemno" myślącym, racjonalistą - przynajmniej na początku.  Ot powstałby spektakl dla dzieci i dorosłych.  Wczoraj doszedłem do sceny, kiedy bohatera odwiedza pierwszy duch - przeszłości. I jakby mnie piorun strzelił. Jednak nie ma przypadku (tekst wybrał mnie ;) ) - wzruszyłem się, kiedy postać wróciła do swojej przeszłości. To dla aktora oznacza, że jest szansa uzyskać jakiś rodzaj prawdy. Wiem, czego się będę w tych scenach chwytać. Nabiera to dla mnie od razu innego sensu.  Co do tematu samego tekstu - już od długiego czasu zastan
Czytaj więcej

Byc w jury to odpowiedzialnosc.

Autor: -
Obraz
Przez 15 lat tworzenia naszego teatru byłem pewnie na około tysiącu konkursach. Jako uczestnik, z teatrem, jako obserwator, wreszcie jako czlonek jury. Nie jezdzimy duzo, wlasciwie coraz mniej.  Przezylem werdykty bardzo "slabe", gdzie "ktos" działał celowo przeciwko mnie (z antypatii), choc reszta czlonkow byla, jak to sie teraz mowi, bardzo "na tak". Wytrwalem przez konkursy, gdzie dostawalismy nagrody za bardzo slabo zagrane spektale, gdzie aktorzy, schodzac ze sceny wiedzeli, ze zagrali slabo, ale po werdycie uznali, ze sa genialni. To tworzylo duzy problem, usypialo czujnosc aktora, uczylo bylejakosci. Byly konkursy podczas, ktorych widownia bila brawo na stojaco, a organizator (ktory sam byl w jury) przyznawal nagrody swoim spektalom (co wydawaloby sie jest nie do pomyslenia). Bywalo, ze bylem w jury z np. z pania od logopedii, ktora w konkkursie dla amatorow, od razu skreslala osoby z chocby najmniejsza wada wymowy. Trudno bylo jej udowodnic, z
Czytaj więcej

Otwarcie Dworca!

Autor: -
Obraz
Mieliśmy - jako Projekt41 - ogromną przyjemność z występu podczas otwarcia Dworca.  Ja mam (nomen omen) świetną pamięć, i dobrze sobie przypominam nasze początki w "nowym" dla nas świecie śpiewu  (poza Piotrem R.) - wszyscy zestresowani, niepewni - więcej tam było obaw niż przyjemności. Wczoraj jednak zobaczyłem zespół (łącznie ze mną), który dobrze się bawi, co przekłada się bezpośrednio na przyjemność dla widza.  No i oby tak dalej.  Marysia Sowisło (sepia) i Anka Zajkowska (black&white) wykonały fajne zdjęcia. Będzie świetna pamiątka ze tego - co by nie powiedzieć - historycznego dnia dla Chojnic.  Niesamowitą sprawą było, że córeczka malutka Martyny "wystąpiła" z nią na scenie - słodko śpiąc podczas jej śpiewu. 
Czytaj więcej