Cały Świat Jest Sceną

To prawda. :)

obecnie co innego mnie "zajmuje". ale może się do tego czasu otrząsnę jakoś. I skupię. Swietnie, ze to sie wydarzy. To na pewno.

Dziś zmarł Andrzej Makowiecki. Mój wykładowca z akademii teatralnej. Pamiętam go jako ironicznego faceta otwarcie komentującego politykę. Z dużym polotem. Świetnie mówiącego. Miał tylko 72 lata, ale pamiętam też, że miał problemy z sercem. Ta informacja zginie w porównaniu do wagi zamachu w Belgii.   Bardzo lubiłem go. Podobała mi się jego otwartość i wyluzowanie. (choć ostrych słów używał komentując Polskę). Trochę mi wstyd, że tylko tyle mogę powiedzieć. Taki krótki  nekrolog... ale pamiętam go tak wyraźnie.

Trochę zapomniana juz pozycja... jestem w trakcie robienia adaptacji na scenę, ale w formie Czytasz Ty, Czytam Ja. Wprowadzam sporo propozycji inscenizacyjnych, zeby uruchomić to w obrazie.  Zupełnie przypadkowo (choć może nie do końca) wychodzi mi historia o bezsensie wojny i trudnościach rządzenia - tzn ta książka jest o tym, ale podbijam to rozwiązaniami. Jakoś (nie)chcący myślę o położeniu w którym znajduje się nasz prezydent. Lojalność wobec partii kontra cały naród. I obdarzam go w tej historii bardzo ludzkimi odruchami. To jest zgodne z tym, w co wierzę - że nie ma ludzi złych. Mamy za mało informacji o tym, kim są inni ludzie i jaka jest ich motywacja. Ciągle myślę o moim "ulubionym" blogerze i prawda jest taka, że nie znam jego motywacji - co się kryje za tą otwartą nienawiścią (której on nawet nie rozpoznaje jako takiej). Maciuś w tej historii uczy się rządzenia, coraz więcej rozumie z tego, co dzieje się wokół niego. I zaskakują go konieczności wynikające z

Grzegorz Szlanga 17 marca 2016 IV Olsztyńskie Spotkania Teatrów Jednego Aktora - SOLO Tego festiwalu nie da się zapomnieć, tak jak bywają spektakle, które długo szwędają się po głowie, i przypominają się w nieoczekiwanych momentach. Jest coś w tym festiwalu z jakości dobrego spektaklu - poczucie, że wszystko przynależy do całości i jest konieczne dla ostatecznego efektu. Promocja imprezy, wybór spektakli konkursowych, zakwaterowanie, timing spektakli, obecność i dobra energia widzów. Już dawno nie wyjeżdżałem z imprezy teatralnej tak zainspirowany i chętny do kolejnych działań. Spektakle były tak zróżnicowane jeśli chodzi o materię teatralną, unikalny język teatru, że oglądanie czterech spektakli jednego dnia było przechodzeniem pomiędzy wyobraźniami twórców.  Wojtek Kowalski - doskonały aktor, który poraża szczerością frazy, dba żeby w jego spektaklu był zdrowy balans pomiędzy serio i nie serio. Do tego doskonale podany temat, trochę oniryczna forma wspomnień komunizm

Po moim powrocie z USA zorganizowaliśmy pierwszą w tym roku Wymianę Doświadczeń. Inicjalnie chciałem pokazać Viktorię z monodramem, ale Wojtek Ziółkowski zaproponował "Zemstę" (tylko ten termin mu pasował). I bardzo dobrze się złożyło. Premiera tego spektaklu była taka sobie jeśli chodzi o reakcję widzów. Ale spektakl jest postawiony dość precyzyjnie na aktorów, Wojtek napisał bardzo zgrabny, nośny tekst, oni to dobrze frazują (nie słychać rymu). Ma to ciekawą (choć nieskomplikowaną) konstrukcję - jest tam jedna scena, którą muszę zapamiętać - kiedy wchodzi pijak gdy duch dziewczyny śpiewa - to buduje świetny konflikt - przypomina mi to spektakl Błażeja. Nakładanie dwóch różnych napięć w jednej scenie fascynuje mne ostatnio. Świetny to daje efekt sceniczny. Spektakl był dobrze odebrany, ten teatr się rozwija, coraz więcej precyzji - najsłabiej wychodzi rola Wacława i Rejenta. Pierwszemu brakuje struktury tekstowej, drugiemu wiarygodności. Świetnie niesie ten spektakl zróżn